Maria Montessori:
Maria Montessori urodziła się 31 sierpnia 1870 roku we Włoszech w miejscowości Chiarawalle. Między 1892-1896 studiowała medycynę. Była pierwszą kobietą-lekarzem we Włoszech, uzyskała doktorat z psychiatrii. W 1897 roku podjęła pracę w Klinice Psychiatrycznej Uniwersytetu Rzymskiego. Była lekarką, pedagogiem i psychologiem.
Obserwując rozwój dzieci, ich zainteresowanie materiałami edukacyjnymi z czasem powiększała ilość narzędzi. Maria Montessori ograniczyła działanie nauczyciela, szła za dziećmi ich potrzebami, zalecała, żeby nie narzucać dzieciom zabawy, nie przeszkadzać w pracy, które same sobie wybiorą. W roku 1909 opublikowano jej pierwszą książkę pt. „Metoda Montessori”. W 1929 powstało Assocjatio Montessori Internationale (AMI) – Międzynarodowe Stowarzyszenie Montessori, które zajmuje się kształceniem nauczycieli wg metod Marii Montessori. Maria Montessori zmarła 6 maja 1952 roku w Noordwijk w Holandii.
Jako twórczyni metody i pedagogiki, Montessori zalicza się do reformatorów edukacji wczesnoszkolnej. Jej postać i dzieło należą do fundamentów współczesnej, nowoczesnej pedagogiki stawiając ją w gronie największych pedagogów współczesności. Wielokrotnie nominowana była do Pokojowej Nagrody Nobla. Prace jej autorstwa opatrywał swymi autografami papież Pius XII. Również przez papieży Pawła VI i Jana Pawła II przedstawiana była jako wzór dla wszystkich kobiet świata.
Przedszkola i szkoły pracujące wg zasad pedagogiki montessoriańskiej od ponad stu lat istnieją w większości krajów na każdym kontynencie. Do głównych odkryć, na których Maria Montessori zbudowała swoją metodę zaliczamy: polaryzację uwagi, wrażliwe fazy, absorbujący umysł.
„Dziecko, które naprawdę pokochało swoje otoczenie i wszystkie żyjące stworzenia, które odkryło radość i entuzjazm w pracy, daje nam powód, by mieć nadzieję, nadzieję na pokój w przyszłości”
Najważniejsze założenia:
- Indywidualizacja kształcenia.
- Szacunek dla dziecka.
- Uwzględnienie w procesie kształcenia właściwości rozwojowych dziecka, jego możliwości, potrzeb i zainteresowań.
- Oparcie procesu kształcenia na naturalnej potrzebie aktywności.
- Stymulowanie całościowego rozwoju dziecka.
- Stworzenie pomocy dydaktycznych tworzących zwarty, logiczny łańcuch.
- Wypracowanie zamiłowania do ładu, porządku i ciszy.
- Uniezależnienie od nagrody i dorosłych
